Ένα από τα Ιστορικότερα τμήματα του Πανελληνίου Γ. Σ. είναι αυτό της Άρσης Βαρών.
Έχει προσφέρει αμέτρητες αθλητικές μορφές και επιτυχίες στην χώρα μας και στους τοίχους του μπορεί κάποιος να γνωρίσει τα γνωμικά ή τις σοφιστείες μιάς άλλης εποχής, τότε που στην κοινωνία δεν επικρατούσε ο φανατισμός, ο κακός οπαδισμός και ο στοιχηματισμός, αλλά ο Αθλητισμός και τα όσα καλά μπορούν να προκύψουν από αυτόν για το σώμα και την ψυχή του Ανθρώπου.
Κάτω από τον τίτλο «Δίπλωμα Ανθρώπου», υπάρχει το κείμενο που παραθέτουμε:
«Ο Αθλητισμός υπηρετεί μεγάλο ηθικό σκοπό: σε συνηθίζει να υποτάσσεις την ατομικότητά σου σε μία γενική ενέργεια. Να μην νιώθεις πως είσαι άτομο ανεξάρτητο, αλλά μέλος μιάς ομάδας. Να υπερασπίζεσαι όχι μονάχα την ατομική σου τιμή, αλλά την τιμή της ομάδας που ανήκεις: Σχολή, Πανεπιστήμιο, Πόλη, Έθνος. Έτσι από σκαλοπάτι, σε σκαλοπάτι, ο Αθλητισμός μπορεί να σε ανεβάσει στις πιο αψηλές και αφιλοκερδείς κορυφές της ενέργειας.
Στον Αθλητισμό δεν γυμνάζεις το σώμα σου μονάχα, γυμνάζεις πάνω απ’ όλα την ψυχή σου. Μέσα από την προπόνηση, μέσα από τους αγώνες, μαθαίνεις να είσαι έτοιμος, να συγκρατείσαι, να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή, να θυσιάζεις τις ατομικές χαρές ή προτιμήσεις για τα συμφέροντα της ομάδας. Μαθαίνεις να προσαρμόζεις τις ιδιότητές σου στις ανάγκες του συνόλου, να εκμεταλλεύεσαι, όσο μπορείς, για την νίκη τα ελαττώματα και τα προτερήματά σου. Με την μέθοδο αυτή μονάχα μπορείς να ασκηθείς για το μεγάλο παιχνίδι αργότερα, της δημόσιας ζωής.
Ότι αγνότατα ηθικό μπορεί να μας μάθει η άσκηση είναι τούτο: Ο ανώτατος σκοπός του αγώνα δεν είναι η νίκη, αλλά πως, από ποιούς δρόμους, με ποιά προπόνηση, με τι πειθαρχία, ακολουθώντας αυστηρά τους Νόμους του Αθλητισμού, να μάχεσαι για την Νίκη.
Η ζωή είναι σαν τον Αθλητισμό. Δεν παίζεις μόνος σου, παίζεις με άλλους. Έχεις ευθύνη απέναντι σε όλους τους συντρόφους σου, όλοι οι σύντροφοί σου έχουν ευθύνη απέναντί σου. Άτομο και ομάδα είναι ένα. Ο Αθλητισμός έχει Νόμους. Όποιος θέλει να αθληθεί, οφείλει να ξέρει τους Νόμους και να τους σέβεται.
Δεν πρέπει, τέλος, να ντρέπεσαι πως νικήθηκες, πρέπει να ντρέπεσαι μονάχα όταν αγωνίστηκες άσχημα και για αυτό νικήθηκες, ή -και αυτό είναι το χειρότερο- πρέπει να ντρέπεσαι όταν νίκησες αγωνιζόμενος κακά ή άτιμα.
Να αγωνίζεσαι καλά, είτε ποδόσφαιρο είναι, είτε πόλεμος, είτε ολόκληρη ζωή, αυτή είναι η πρώτη αυστηρότατη εντολή. «Να είσαι δυνατός και να έχεις ήθος». Κάνε το χρέος σου αυτό και μη σε μέλει για τίποτα άλλο. Άν πετύχεις, άν αποτύχεις, αυτό έχει μονάχα πρακτική και όχι ψυχική αξία, έκαμες το χρέος σου, τι άλλη αμοιβή θες;»
